మాడపాటి బాలికల విద్యాలయం.... బాలికల విద్య కోసమే ప్రత్యేకంగా మహామహులచే
స్థాపింప బడిన విద్యాలయము.
తలచుకుంటేనే మనస్సంతా తీపి గుర్తులతో
నిండి పోతుంది..
బహుశా నేను కాలేజీ గుమ్మం
కూడా తొక్క నందువల్ల
అనుక్కుంటాను, స్కూల్ ఫ్రండ్స్,ని,
టీచర్లనీ ఇంకా మరవలేక
పోతున్నా. చిన్ననాటి స్నేహితులను
చాలా మందిని ఈ మధ్య
రీయూనియన్ ద్వార కలసుకోడం
చెప్పనలవి కాని సంతోషం
కలగ జేసింది.
మూడు, నాలుగు, ఐదు,
ఆరు , ఏడూ, ఎనిమిది ,
తొమ్మిదీ క్లాస్, అక్కడ చదవడం, 1968/69 విద్యా
సంవత్సరం తెలంగాణా
ఆజిటేషన్ వల్ల చదువు డిస్త్రబ్
అవ్వడం తో బాపట్ల
మా అమ్మమ్మగారి ఊళ్ళో పదవ తరగతి చదువుకోడం జరిగేయి.
మా
స్కూల్ బెస్ట్ స్కూల్.
క్రమశిక్షణతో మెలగడం, ఆటలూ, పాటలూ,
లౌకిక జ్ఞానం, ఎన్నెన్నో
నేర్పేరు మా టీచర్స్.
క్లాస్స్లో
ఎప్పుడూ ఫస్ట్ రాడం,
టీచర్కి కనిపిస్తూ ఎప్పుడూ ఫస్ట్
బెంచ్లో కూర్చునే ప్రయత్నం, టీచర్కి గులాబీ పువ్వులివ్వడం, ఆవిడ
వెంకటేశ్వర స్వామి టెంపుల్
దగ్గర అమ్మే కొబ్బరి చిప్పలు
తెమ్మంటే ఎంతో అపురూపంగా
దొరికిన అవకాశంగా భావించి, వినమ్రతతో
తెచ్చివ్వడం, ఎప్పుడైనా క్లాసు లీడర్
అయితే అల్లరి చేసిన
వాళ్ళ పేర్లు రాయమంటే ( టీచర్ ఆబ్సెన్సులో ) “ప్రేసిడెన్ట్ అఫ్ ఇండియా” అయిపోయిన
ఫీలింగ్, మన శత్రువుల పేర్లన్నీ
ఎక్కించి టీచర్తో వాళ్ళని
తిట్టించి పైశాచిక ఆనందం
పొందడం.
మా
నాన్నగారు అల్లుమినియం టిఫిన్
బాక్స్ మీద ఉలితో మా పేర్లు
చెక్కేరు “జమ లక్ష్మి” “ఉయా దేవి” , దాంతో
మేమిద్దరం “జమ’, “ఉయా” గా
ప్రసిద్ది పొందాము. ఇంతకీ
ఆ టిఫిన్ బాక్స్ని మేము నాలుగు
ఏళ్ళు వాడెం. ఎలా
అంటారా? ప్రతీ క్లాసు మారగానే
అది ఉలితో కొట్టేసిన
మార్క్, దాని పక్కనే
కొత్త క్లాసు చెక్కడం.
భలేగా ఉండేది. ఆ
టిఫిన్ బాక్స్ పెట్టి
రోడ్ మీద ఒకళ్ళనొకళ్ళం
కొట్టుకుంటూ రాడం....... మా చెల్లి
నేనూ ఇప్పుడు ఎంత మంచి
దోస్తులమో, కానీ
చిన్నప్పుడు ప్రియమైన శత్రువులం..
ఉమా! నా
మీద చాలా సార్లు
నీకు కోపం వచ్చింది,
సారీనే.! ఇంకా ఆరేళ్లలో
కాలం లో చా.......లా విషయాలు
కానీ, చాలా పేద్ద
చాంతాడవుతుంది. అందుకని మరి ఇంక రేపు మా
పదవ తరగతి, బాపట్ల
వగైరా.............. గురించి........ అన్నట్లు నేనూ
మా చెల్లీ ఎంత
దోస్తులమో ఇప్పుడు చూస్తారా? చూడండీ..........
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి