విమానంలోంచి మేము చూసింది ఇదే....
సరిగ్గా విమానం రెక్క మీద కూర్చున్నాం. మీకు తెలుసుగా ఇంటర్నేషనల్ ఫ్లైట్స్లో అటూ ఇటూ మూడు మూడు సీట్స్ సెంటర్లో  నాలుగు సీట్స్ ఉంటాయని. మేము సెంటర్ లో కూర్హున్నం. పైలెట్  చెప్పగానే, మరీ మూడు సీట్స్ మీద నుండి వంగి చూస్తే బాగుండదని, తొంగి చూసాం. ఇక అర్ధం చేసుకోండి,రెండు సార్లు ఏమి చూసి అంత కధ అల్లుకున్నమో .

ఇప్పుడు చెప్పండి మేము "తెలివి తక్కువ వాళ్ళమా/ తొందరపాటు వాళ్ళమా/ చాలా క్రియేటివ్ వ్యక్తులమా?"

కొంప దీసి ముందు రెండూ అనేరు, కోపం తెచ్చుకుని అలిగి కూర్చుంటాం తెలుసా? జాగ్రత్త.......

అన్నట్లు మన స్నేహితుల్లో కొందరు "ఆవులిస్త్సే పెగులేక్క పెట్టె" వాళ్ళున్నారు. వాళ్ళు కనిపెట్టేసారోచ్. నేను పేర్లు చెప్ప్పను. ఎందుకంటే ?......... అర్ధం చేసుకోరూ..........

కాషాయ వస్త్రాలు....

ఏమిటండీ! అట్లాంటిక్  ఓషన్ ఒడ్డంతా  సన్యాసుల  మయమైపోయింది? నేనూ మా  వారూ  స్వయంగా  చూసాం.

నవ్వకుండా   ఉంటేనే  విషయం  చెబుతా! ముందు ప్రామిస్  చెయ్యండి,  చెయ్యాలి

అది 2001 వేసవి.  మొదటి సారి  అమెరికా  వెళ్తున్నామ్. అమ్మాయిని, అబ్బాయిని  కలవ బోతున్నాం  అని  చెప్పలేని  ఉత్సాహం, ఆనందం. మనం మేనేజ్  చెయ్యగలమా పోర్ట్ అఫ్ ఎంట్రీ దగ్గర? మనకి ఇంగ్లీష్ వచ్చా? వాళ్ళు మాట్లాడింది  అర్ధమవుతుందా? ఎన్నెన్ని అనుమానాలు, తద్వారా వచ్చే భయాలు. బయటకి వచ్చి పిల్లల్ని కలిసే దాకా భయం, తరవాత.  ఆనందం.. చాలా త్రిల్లింగ్ టైం.  బహుసా మీ అందరికీ  అనుభవైక వెద్యమే.  

దారిలో  పారిస్ కూడా ఆగుతుంది అని పిల్లలు చెబితే,  అహహా సుందర పారిస్   నగరం కూడా  చూస్తాం కదా అని చాలా ఆశ పడ్డాం.  అక్కడ  ఎయిర్పోర్ట్ లో  దిగి హాయిగా ఆనందించి , కొన్ని సువాసన లీనే సెంట్లు కూడా కొనుక్కున్దామనుకున్నారు మా వారు.

తీరా చేసి ఎయిర్పోర్ట్ లో దూరంగా  ఆపి, మమ్మల్ని  కళ్ళెర్ర  చేసి చూసి, బెల్ట్లతో మమ్మల్ని మేమే  కట్టుకోమని ఆదేశించి, జామా జెట్టి లాంటి ఆరడుగుల తెల్ల  వాళ్ళు ఫ్లైట్ ఎక్కేసి క్లీనింగ్ చేసేసి చకా చకా దిగి పొయారు. ఇంతలో బిల బిల మంటూ మరింత మంది పాసంజేర్స్ ఎక్కి పోయేరు. ఆశ అడియాశ అయ్యిందని బిక్క చచ్చి కూర్చుని ఉన్నాం, ఇంతలో ........

సరే! అసలు కధ  ఇక్కడ  ఆరంభమయ్యింది .......

కొంచెం సేపయ్యాక మమ్మల్ని ఊరడించాలని అనుక్కుంట పైలెట్ ఒక సారి కిటికీలోంచి  చూడండి మీకు అట్లాంటిక్ ఓషన్ కనిపిస్తుంది అన్నారు. సరేనని అందరం తొంగి చూసాం . అంతా నీటి మయం  కాకపొతే ఎందుకో కాషాయ వస్త్రాలు ఆరేసి కనిపించాయి. ఓహో! ఇక్కడ కూడా సన్యాసులు స్నానాలు చేసి బట్టలు ఆరేసుకు్న్నారులె అనుకున్నాను.  ఇంకా 3 గంటలయ్యాక మళ్ళీ చూడండి అట్లాంటిక్ ఓషన్ ఉంది కింద, ఎంత పెద్దదో అమెరికా దాకా ఇది మనతో వస్తుందన్నారు.

తొంగి   చూస్తె  ఏముందీ, మళ్ళీ నిండా కాషాయ వస్త్రాలు ఆరేసి ఉన్నాయి. అయ్యో! అట్లాంటిక్ ఓషన్ ఒడ్డంతా కాషాయ మయం అయిపోయిందని మా వారు నేనూ, చెప్పుకుని  ఆశ్చర్యంతో  తల మునకలయ్యాము.

అసలు విషయం వేరే్ి  ఉంది. . మీలో ఎవరైనా గ్రహించి చెప్పగలరేమో  చూద్దాం.

మీకు తెలిసీ  చెప్పక  పొతే  భేతాళుడు  మళ్ళీ  చేట్టేక్కేసి దిగనంటాడు.

 చూద్దాం! మీరు చెప్పలేక  పొతే రేపు నేనే చెబుతా లెండి. చెప్పక ......... ?

విజ్ఞాన ఖని.......

అదొక అందమైన పూదోట .  అందు అత్యంత ఆధునిక సౌకర్యాలతో  కూడిన పొదరిల్లు.  ఆ ఇంట సంగీతం, సారస్వతం, విజ్ఞానం కలబోసుకుని  చిరునవ్వుతో  మనని ఎంతో ఆప్యాయంగా  స్వాగతిస్తాయి. అంతెందు కండీ ఆ నట్టింట లక్ష్మీ సరస్వతులు నాట్య  మాడుతూ  ఉంటాయి.

 ఆప్యాయతకి మారు పేరైన " మా  అత్తగారి" ప్రతి రూపం మా వారి చిట్టి చెల్లెలు శ్రీమతి  బండి శ్రీలక్ష్మి గారు. ఎంతో్  ప్రేమాస్పదురాలు. అడుగడుగునా ఎదుటి వారికి ఏమి కావాలి? ఏమి ఇష్టం అనే తపనే ఆవిడకి. మమ్మల్ని తల్లిలా చూసుకున్నారు విశాఖపట్నం వెళ్ళిన రెండు రోజులూ .

ఇక మా అన్నయ్య గారు డాక్టర్  శ్రీ బి.ల్ .నరసయ్య  గారు  . వారొక కదిలే విజ్ఞాన గ్రంధాలయం .  ఏ  విషయన్ని  గూర్చైనా  అనర్గళంగా విపులీకరించగలరు.  ఆయనతో గడిపే ప్రతీ క్షణం అంతో ఇంతో విజ్ఞానం సంపాయించుకోకుండా బయట పడం.

నాకు స్ఫూర్తి ప్రదాయిని,ధైర్యం ఇచ్చి వెన్ను తట్టి నన్ను నడిపే సద్గురువు శ్రీమతి మాధవపెద్ది సుబ్బలక్ష్మి మూర్తి గారు.....

నా సర్వస్వం,సంగీతంలో నేను మీటే ప్రతీ మీటు, జీవితంలో  నా ప్రతీ అడుగుకీ మార్గదర్శకులు నా గురువు, భర్త అయిన శ్రీ శ్యామసుందర్ గారైతే........

నాకు  జ్ఞానాన్ని  ప్రసాదించే  గురువు శ్రీ నరసయ్య గారు......

వీరందరూ  నాకు  తల్లీ  తండ్రీ  గురువు దైవంతో  సమానమ్.  ఇంతకంటే  వ్యక్తీకరించడానికి  నా భావానికి  తగ్గ భాష లేదు.

 గురువులకు నా  నమో వాక్కాలు.

ఇంతకీ చెప్పొచ్చేదేమంటే విశాఖపట్నం వెళ్లి సింహాచలం,  రామనారాయణం,

"అలుపెరుగని అలలు, అంబరాన్ని చుంబించే ప్రయత్నాన్ని" తనివి తీరా చూసి, ఆనన్దించి......

మళ్ళీ  కొండంతబలం తో తిరిగి వచ్చామ్......