కొందరు వ్యక్తుల నిష్క్రమణతో కొన్ని గుర్తులు కూడా నిష్క్రమిస్తాయి. పంచుకుందుకు కూడా, తెలిసిన వ్యక్తులు ఉన్నంతవరకే జ్ఞాపకాలు. తరవాత సదరు వ్యక్తులు గోడ మీద బొమ్మలే,కదా!
అంతే కాదు....నెమ్మదిగా అటక మీదకి, అక్కడ నుండి నేటి కాలమాన పరిస్థితుల్లో, digitalise అయ్యి హార్డ్ డిస్క్ లకు.అంతే ( ఓపిక ఉండాలి, technology తెలియాలి,దాచడం అనే అలవాటు ఉండాలి, లేదా మీకు తెలుసు వాటి స్థానం).
స్మృతి సమీరం 2
మౌనముద్రా - యోగనిద్రా !....
"ఓ మునీ !.కనులు మూసుకొన్నావు..మీ దంపతుల కు ముద్దుగా పుట్టిన తనయులం -కారణ జన్ములం - ఇద్దర్నీ కలిసి ఎత్తుకోనే శక్తి - నీకు ఇదే ఇస్తున్నాము - ప్రతిఫలం గా ఎవ్వరూ సంపాదించ లేనంత పుణ్యం - ఇదుగో." అని వీరి తనయులు దీవించారు.
తనయులు తల్లితండ్రులను దీవించడమేమిటని? విడ్డూర పడకండి. అవును! వారిరువురూ పసికూనలైన మునిపుంగవులు. వారిని గడ్డాలు మీసాలూ వచ్చినా అడ్డాలలోని పిల్లల్లా సాకారు, ముద్దుగా వారి ఇష్టాఇష్టాలని ఊహించుకుని వాటిని అమరుస్తూ, వారిని ఒక్క క్షణం కూడా ఏమరుపాటున వదలక,వెన్నంటి చూసుకున్న ఆ తల్లితండ్రులు పరమ పూజ్యులు. వారిలో పెద్ద మౌని భగవంతుని 5 సంవత్సరాల క్రితం చేరుకుని జన్మ రాహిత్యం పొందాడు.
పిల్లల దీవెనల ఫలితంగా ఆ భార్యాభర్తలిరువురూ స్వార్ధ రహితులుగా మారిపోయినారు. ప్రపంచం అంతా వారికి పిల్లలే. నా మటుకు నేను, వారిని నాకూ, నా భర్తకూ, నా తల్లితండ్రులకూ, నా పిల్లలకు కూడా తల్లి తండ్రులుగా భావిస్తాను. అది నిజం కూడా. వారికి తెలిసిన యావన్మందీ ఉమా,మూర్తి దంపతుల గూర్చి ముక్తకంఠంతో ఇలాగే చెప్పితీరుతారు.
వారికి పరిచయస్తు లెవరైనా వారినుండీ కించిత్తైనా ప్రయోజనం పొందకుండా లేరు. (ఈ విషయం బయటకు అన్నా అనలేక పోయినా.)
మేమెవరమైనా వారి కుటుంబానికి ఏదైనా ఆత్మీయంగా వెన్నంటి వున్నామంటే కారణం, మేము కృతజ్ఞులం అనీ, కృతఘ్నులం కాదనీ, ఇంకా మానవత్వం మాలో మిగులున్నదని అర్ధం. ఇది మా గొప్పతనం కాదు. వారిరువురూ సంపాయించుకున్నది డబ్బూ కీర్తి ప్రతిష్టలు కానే కాదు, సర్వ జనాభిమాన ధనం. అనితర సాధ్యమైన ఈ ధనం వారు అప్పనంగా సంపాయించ లేదు, వారు నిస్వార్ధంగా పంచిన అభిమానమే ఈనాడు వారు సంపాయించిన ఈ అభిమానధనం. ఉమా మూర్తీ మీరిరువురూ అన్ని విధాలా ధన్యజీవులు.
ఆ ఇద్దరి అన్యోన్యతా చెప్పనలవి కానిది. అన్యోన్యంగా భార్యాభర్తలు మంచి ఆలోచనా చెయ్యవచ్చు, అప్పుడప్పుడు ఇరువురూ కూడి చెడు ఆలోచనలు కూడా అమలు చెయ్సవచ్చు. కానీ ఈ భార్యాభర్తా కలసికట్టుగా ఇతరుల మంచే ఆలోచించారు, ఇతరులకు మంచే చేసారు.
మూర్తిగారు పరమపదించే ముందు రోజు " ఉమాదేవి చాలా మంచిది, నాకు మరు జన్మలో కూడా తనే భార్యగా రావాలని" చెప్పారట. అంత కన్నా ఒక స్త్రీకి కావల్సిన/రావల్సిన కితాబు ఏముంటుంది భర్త నుండీ?
పిల్లలు ఇరువురూ దీవెనల ఫలితంగా, మూర్తిగారు క్రితం సంవత్సరం ఇదే రోజు,ఉమాదేవి చెయ్యి గట్టిగా పట్టుకుని వుండగానే క్షణంలో భగవంతుని సాన్నిత్యాన్ని చేరేరు.
గొప్పచెప్పుకోడం కాదు........ గొప్పగా చెపుతున్నాను వీరు మా చెల్లెలు ఓరుగంటి ఉమాదేవి, మరిది ఓరుగంటి వేంకట నరశింహ మూర్తి గారు. పవిత్రమైన జీవితం గడిపిన మూర్తిగారికి సద్గతులు ప్రాప్తించు గాక!
స్మృతి సమీరం 1
అప్పుడే సంవత్సరం అయిపోయింది.
ఆ మూర్తిని ఇక చూడలేక పోయినా, అందరి హృదయాలనూ జయించిన అజేయుడు. అతి సామాన్యుడుగా పుట్టి, అసమాన్యుడిగా ఎదిగి, మాన్యుడిగా మారిన స్వయంసిద్ధుడు.కడలిలా కష్టాలను కడుపులో దాచుకుని సముద్ర గాంభీర్యం హృదయంలో నింపుకొని,ఎల్లప్పుడూ చిరు మందహాసం తో అందరిని పలకరిస్తూ, ఎంతో శ్రమ కోర్చి పట్టుదలతో కంపెనీ సెక్రెటరీ, కాస్ట్ అకౌంటన్సీ పరీక్షలను అవలీలగా పాసై, జ్యోతిష్య శాస్త్రం లో అద్భుత ప్రతిభ కనబరిచే శ్రీ మూర్తిగారు సర్వదా అభినందనీయులు. వారు ఈ లోకం విడచి తిరిగిరాని లోకాలకు వెళ్ళి అప్పుడే సంవత్సరం. వారి ఆత్మకు శాంతి కలగాలని వారి కుటుంబానికి భగవదనుగ్రహము సంపూర్ణంగా ఉండాలని ఆశిస్తున్నాము
మే 15.. మండుటెండ ..మూడుముళ్లూ...ఏడడగులు...
చక్కని సంసారం... చల్లనిమనసు..కుదురైన పిల్లలు.. ముద్దొలొలికే మనవలు...
విశాలహృదయం .. గృహమంతా సంగీతమయం...
ఇన్నీ ఒక యెత్తు...ఎదిగినకొద్దీ ఒదిగివుండే మనస్తత్వం..
పరులగుణగణాలను పెద్దమనసుతో ప్రశంసించి వూరుకోరు...ప్రోత్సహించి... వెన్నుతట్టి వెన్నంటే వుండే వెన్న
మా
జయలక్ష్మక్కయ్యగారు.
వీరి గురించి యింత ప్రస్తావించే అర్హతనాకు లేదు..అయినా వారి పెళ్లిరోజని బాగా గుర్తుండి పోబట్టి...
వ్రాయకుండా వుండలేకపోయాను.
మాస్టారుగారికీ... జయక్కకూ మనః పూర్వక వివాహ వార్షికోత్సవ శుభాకాంక్షలు.
శిష్యప్రశిష్యులతో... దిగ్విజయంగా మీరు మరింత ఆనందోత్సాహాలతో .. జైత్రయాత్ర కొనసాగించాలని
హృదయపూర్వకంగా అభిలషిస్తూ .....
మీ వసంత .
మే 15.. మండుటెండ ..మూడుముళ్లూ...ఏడడగులు...
చక్కని సంసారం... చల్లనిమనసు..కుదురైన పిల్లలు.. ముద్దొలొలికే మనవలు...
విశాలహృదయం .. గృహమంతా సంగీతమయం...
ఇన్నీ ఒక యెత్తు...ఎదిగినకొద్దీ ఒదిగివుండే మనస్తత్వం..
పరులగుణగణాలను పెద్దమనసుతో ప్రశంసించి వూరుకోరు...ప్రోత్సహించి... వెన్నుతట్టి వెన్నంటే వుండే వెన్న
మా
జయలక్ష్మక్కయ్యగారు.
వీరి గురించి యింత ప్రస్తావించే అర్హతనాకు లేదు..అయినా వారి పెళ్లిరోజని బాగా గుర్తుండి పోబట్టి...
వ్రాయకుండా వుండలేకపోయాను.
మాస్టారుగారికీ... జయక్కకూ మనః పూర్వక వివాహ వార్షికోత్సవ శుభాకాంక్షలు.
శిష్యప్రశిష్యులతో... దిగ్విజయంగా మీరు మరింత ఆనందోత్సాహాలతో .. జైత్రయాత్ర కొనసాగించాలని
హృదయపూర్వకంగా అభిలషిస్తూ .....
మీ వసంత .
కాటీ
మీరు sprite, maaza, coco cola, miranda, sugar cane juice, లాంటివి తాగుంటారు కదా! "కాటీ" తాగారా ఎప్పుడైనా ?
లేదు కదా!
అవును మరి ఎప్పుడైనా మా ఇంటికి వస్తేనా? వచ్చుంటే "కాటీ" తాగుండేవారు. మరి కాటీ పెట్టడం ఎలాగబ్బా 🤔🤔🤔!
నేర్చుకోండీ.......
మరి అసలు రంగంలోకి దిగుదాం......
అప్పుడు నా వయస్సు 14. మా ఇంటికి మా పెద్దమ్మగారు వచ్చారు. ఇక మా అమ్మగారూ వాళ్ళక్కా కలసి ముచ్చట్లు.... పరనిందా పరగోష్టి ఆత్మస్తుతి కార్యక్రమం ముమ్మరంగా సాగుతోంది.
చెప్పక చెప్పక నాకే టీ పెట్టమని పురమాయించారు. మనం కాఫీ టీ తాగం. కనీసం తేడా తెలీదు. అమ్మ చెప్పిన పని చెయ్యకపోతే "ప ప్ప ప్పా" అని భయంతో నీళ్ళు కాగ పెట్టి, మరుగుతుండగా పక్క పక్కనే ఒకేలా వున్న స్టీల్ డబ్బా ల్లోంచి కాఫీ పొడి వేసేసాను, వెంటనే వాసన గమనించి బాబోయ్ అమ్మ చంపేస్తుందని వెంఠనే అందులోనే టీ పొడి కూడా వేసేసాను. ఇక తక్కిన ప్రోసెస్ అంతా చేసేసి కాటీ వాళ్ళిద్దరికీ ఇచ్చేసి గర్వంగా నుంచున్నా!
తరవాత ఏమయ్యుంటుందో ఆర్యులందరూ ఊహించగలరు!
ఇప్పుడు చెప్పండి, మా ఇంటికి ఇంకా వద్దామనుక్కుంటున్నారా? చెప్పండీ?............
మధుర జ్ఞాపకం......2018 లో వేదుల సుభద్ర గారి పోస్ట్ నా వాల్ మీద...
మా గురుపత్ని శ్రీమతి జయలక్ష్మి గారికి నమస్కారం. మీరు అప్పుడెప్పుడో నాలాంటి కొందరిని సామెతలకి కధ రాయమన్నారు. విపరీతమైన పని ఒత్తిడి, వరస ప్రయాణాల మధ్య అది కుదరలేదు. ఈ మధ్యన మీకు గురువుగారి చేతుల మీదుగా సన్మానం జరిగిన విషయం తెలిసినప్పటినించీ మీరడిగిన దానికి ఇంతకన్నా మంచి సందర్భం ఉండదు కదాని ఈ చిన్న కథ రాశాను. మీరు స్వతహాగానే సంగీతంలో ఎంతో ప్రతిభ ఉన్నవారు, అద్భుతమైన సంగీత కుటుంబంలో జన్మిచారు, మరో ప్రముఖ విద్వాంసుణ్ణి చేపట్టారు.. మీకు గురువుగారి సాహచర్యం, శిక్షణ లభించడం అంటే బంగారానికి తావి అబ్బినట్టే కదా! ఆ విషయాన్నే దృష్టిలో పెట్టుకుని రాసినదే ఈ చిన్నకధ. మీకు మరో సారి అభినందనలు, గురువుగారికి నమస్కారములు.. కలకాలం మీరిద్దరూ శృతిలయల్లా ఆనందంగా, ఆరోగ్యంగా ఉండాలని మనసారా కోరుకుంటూ..
_________________________________________________
ముదితల్ నేర్వగరాని విద్య- సామెత కథ: దాదాపు నలభై ఏళ్ళ క్రితం.. చిన్న పల్లెటూరిలో పుట్టి పెరిగిన ఇందిర కి చిన్నప్పటినించీ బాగా చదువుకోవాలని కోరిక. ఎప్పుడూ క్లాస్ లో ఫస్ట్ గా ఉండే ఆమె చాలా ఎదుగుతుందనీ, బాగా చదువుకోవాలని ఆమె గురువుల కోరిక కూడా.
కానీ పెద్దల కట్టుదిట్టాల మధ్య, సాంప్రదాయపు పోకడల మధ్యనా ఆవిడ చదువు పెద్దగా సాగలేదు. 'చాకలి పద్దు వేసుకుంటే చాలు, మొగుడికి ఉత్తరం రాయడం వస్తే చాలు’ అన్న తాతా- నాయనమ్మల ధోరణి తో పదో క్లాస్ లోనే ఆగిపోయింది ఆమె చదువు..
కనీసం డిగ్రీ దాకా చదువుకోవాలని, ఇంకా అవకాశం వస్తే మరింత పైకెదగాలన్న ఆమె కోరిక మొగ్గలొనే ఉండిపోయింది. దాన్ని విరిసే కుసుమంగా మార్చుకోగలగడం తన పనే అని తెలిసినా, పాదు చేసి, అంటు కట్టి, నీరు పోసే మాలి అవసరం తెలిసినది కనక ఎదురుచూడడం తప్ప మరో మార్గం లేకపోయింది ఆమెకి.
పదిహేను నిండి పదహారో సంవత్సరం ప్రారంభం కాగానే ఆమె వివాహం వనమాలి తో జరిగింది..
వనమాలి చాల మంచివాడు, అభ్యుదయ భావాలున్నవాడు. పెళ్ళి అయిన తొలినాళ్ళలోనె ఆమె ఆశను గుర్తించాడు. కేవలం ఆశ మాత్రమే కాదనీ, ఆలంబన ఇస్తే సాధించగల తెలివితేటలు, చురుకుతనమూ ఆమెకున్నాయని కూడా గుర్తించాడు. ప్రైవేట్ గా, దూరవిద్య ద్వారా డిగ్రీ చదవడానికి కావలసిన వన్నీ సమకూర్చడమే కాక, ఇంటి పనిలోనూ, వంట పనిలోనూ కూడా ఆమె కి సహాయం చేస్తూ ప్రోత్సహించాడు.
‘చక్కటి భర్త దొరికాడు, హాయిగా ఇంటిపట్టున ఉంటూ సంసారం చేసుకోక, ఇప్పుడు ఈవిడ చదువులు చదివి ఉద్యోగాలు చెయ్యాలా? ఊళ్ళేళాలా? ‘అన్న వారెవ్వరినీ పట్టించుకోవద్దని ఇందిరకి తరచూ చెప్పేవాడు.
అంతే కాదు వారానికి నాలుగురోజులు ఆమెకి ప్రైవేటు చెప్పేవాడు, ఆ తర్వాత ఉద్యోగం లో చేరాకా జీతం ఇచ్చే షరతు మీద..
'ఊరికే వచ్హ్చేదానికి విలువ ఉండదు ఇందూ! పైగా పెరటి తోట సామెత కూడా ఉండనే ఉంది మరి". అంటూ నవ్వేవాడు. దూరవిద్య కావడం వల్ల అప్పుడప్పుడు మాత్రమే తరగతులు ఉండేవి, మిగతా సమయమతా వనమాలి శిక్షణే ఇందిరకి.
" ఇప్పుడు నీ చదువు కోసం నేను పడుతున్న కష్టమంతా ఒకరోజు నీ ముక్కు పిండి మరీ వసూలు చేస్తా" అనే భర్త మాటలకి తనూ నవ్వేది.పరీక్షలప్పుడు తనే స్కూటర్ మీద పరీక్ష హాల్ దగ్గర దింపి తీసుకు వచ్చేవాడు. పరీక్షలో ప్రశ్నలెలా రాసిందో దగ్గరుండి విశ్లేషించేవాడు.. అలా అతని శిక్షణలో ఆమె డిగ్రీ మాత్రమే కాక బీ.యీ.డీ కూడా పాసయి గవర్నమేంట్ టీచర్ గా ఉద్యోగం సంపాదించింది.
భర్తకి అతనికిష్టమైన పుస్తకాలను, తనకిష్టమిన కానుకలనూ ఇచ్చింది.. “ఇంకేం గురుదక్షిణ ఇవ్వమంటారు గురువుగారు?” అని తమషాగా అన్న ఆమె మాటలకి అతను మనసారా నవ్వాడు..
" నువ్వు శ్రద్ధగా చదవాలని అప్పుడలా అన్నాను కానీ ఎంచుకున్న వృత్తిలో నువ్వు రాణిస్తే చాలు, అంత కన్నా నాకు మరే దక్షిణ వద్దు" అన్నాడు..
ఇందిర చాల అంకిత భావం తో పాఠాలు చెప్పేది. గవర్నమెంట్ స్కూళ్ళు ప్రైవేట్ స్కూళ్ళకేమాత్రమూ తీసిపోవని అందరికీ తెలియ చెప్పాలని ఆమె ప్రయత్నించేది.. చాలావరకూ సఫలీకృతురాలైంది కూడా. పిల్ల్లని ఆట పాటలతోనూ, ఇంట్లో ఉచితంగా ప్రైవేట్లు చెప్పి ఎంతో ప్రోత్సహించేది. అలా దాదాపు గా ఆరేళ్ళపాటు ఆమె కనిపెట్టిన ఎన్నో వినూత్న విధానాలకి, పధకాలకి గుర్తింపుగా ప్రభుత్వం ఆమెకి ఉత్తమ ఉపాధ్యాయిని అవార్డ్ ప్రకటించింది.. ఆ రోజు ఆ దంపతుల ఆనందానికి అవధులు లేవు..
అవార్డ్ తర్వాత జరిగిన సన్మాన సభలో ఆమె పట్టుదలను, కార్యదీక్షను అందరూ పొగుడుతూ ఉంటే వనమాలి సంబరంగా విన్నాడు.
చివరగా ఇందిరను మాట్లాడమన్నప్పుడు ఆమె వినమ్రంగా అందరికీ కృతజ్ఞతలు సమర్పించి ' “ముదితల్ నేర్వగరాని విద్య కలదే ముద్దార నేర్పించిన" అంటారు కదా, అది నావిషయం లో నిజం..
ఎప్పటికైనా చదువుకోవాలన్న నా కలని సాకారం చేసినది నా భర్త శ్రీ వనమాలి గారు. ఆయన ప్రోత్సాహం, శిక్షణ లేకపోతే నేనీరోజు చూడగలిగేదాన్ని కాదు.. నా అభివృద్ధిని కాంక్షించడమే కాక సదా నా వెన్నంటి నడిచిన సహచరుడయన.. నాకందే ఏ అవార్డైనా,రివార్డైనా మొదట చెందేది ఆయనకే, ఆతర్వాత మాత్రం అంతా నాకే. ఎందుకంటే ఆయన చెప్పినట్టు వింటూ, మంచి విద్యార్ధిలా చక్కగా చదువుకున్నాను కదా మరి! అంటూ నవ్వింది.. సభికుల హర్షధ్వానాల మధ్య..
