ఇది మా అమ్మ నాన్నగారి పెళ్లి ఫోటో”.

  మా అమ్మా  నాన్నగారి పెళ్లి  ఫోటోలో  వారి  గురువుగార్లు,  తల్లి  తండ్రులతో  పాటూ వారి  ఇద్దరి మధ్య   రాయబారం  నడిపిన  రాజహంస   క్రింద  చేతులు  కట్టుకుని బుద్దిగా  కూర్చుంది  చూసారా?  పెద్దయ్యాక  వారు  ఆ  గడుగ్గాయకి  జీవితమంతా  కలసి  ఉండే  ఒక  మంచి  బహుమతిని  ఇచ్చేరు.  ఈ పాటికే  మీకు  నేను  చెప్పేది  అర్ధం అయ్యిన్దంకుంటున్నాను.

ఇక  గంగా భవాని  టీచర్..........

పక్క  వీధిలో  స్కూల్ ...... అంటే  పెద్ద  పెద్ద  భవంతులు కాదు. ఒక్కటే  గది.   25 మంది  విద్యార్ధులు. అక్కడ  నేను ఒకటి, రెండు తరగతులు చదివేను.

మీకు ఇవి గుర్తున్నాయా?...........”బుర్రు పిట్ట  బుర్రు పిట్ట  తుర్రు  మన్నది”   “ఆది  వారమునాడు  అరటి  మొలచినది,  సోమవారము  నాడు  సుడి  వేసి  పెరిగినది.........” “కలవారి  కోడలు  కలికి  కామాక్షి”  (గుర్తున్న  వారు  వీలైతే  కామెంట్స్లో   ఇవి  పూర్తిగా రాయండి  ప్లీజ్) 

ఇక  అసలయ్యింది  ఇక్కడుంది..........

      “బావా  బావా పన్నీరు......”  గుర్తుందా..  అందులో  “బావని”  ఎంతో  అమానుషంగా   అగౌరవ  పరుస్తారు  కదా!  టీచర్గారు   ఆ లెస్సన్  ముందు  రోజు  చెప్పి  మర్నాడు  అప్పచెప్పమన్నారు. నేను ఒక రోజు టైం ఇచ్చినా  చెప్పలేక పోయాను. అందరూ లంచ్ కి ఇంటికి వెళ్లి  పొయ్యాక,  టీచర్గారు  వాళ్ళూ  వంటిట్లో  కూర్చుని  భోజనం చేస్తుండగా,  వెక్కి  వెక్కి  ఏడుస్తూ  వాళ్ళ  తలుపు దగ్గర చేతులు  కట్టుకుని  నుంచుని  అప్ప  చెప్పి  ఇంటికి  వెళ్ళా.  నాకు  ఏదైనా  అప్ప చెప్పమంటే  మహా అయితే  అరగంట  చాలు,  (ఇది  ఆత్మ విస్వాశం,  అతిశయం  కాదు)  కానీ  ఇది ఒక రోజైనా  రాలేదంటే  ఒక్కటే  కారణం , అది  మా  బావకి  అన్వయించుకుని ,  కనీసం  చదవడానికి  కూడా  ఇష్టపడలేదు. అంటే  ఎంత  చిన్నప్పటి నుండి ఇష్టమో  చూడండి.  ( అందుకనే  పుట్టగానే  ఇదుగో  నీ మొగుడూ...ఇదిగో నీ పెళ్ళాం  అని  చెప్పకూడదనుక్కుంట)

       బాపట్ల  మా  అమ్మమ్మ  వాళ్ళింటికి  సెలవలకి  4  ఏళ్ల వయసులో వెళితే  పూల జడ వేయించుకోడానికి  వెనక  వాళ్ళింటికి  వెళ్లి,  ఆవిడ” సోమేశ్వర రావు వచ్చేడా?”  అన్నారని  ఏడ్చుకుంటూ పూల జడ వేయించుకోకుండా వచ్చేసానట. వర్ధనమ్మ గారు “ మా  నాన్నగారిని వచ్చేడా?  అంటారా” అని. అంత రోషం.

     సరే ఇక  ఆగష్టు 15 టీచర్గారు, మాస్టర్ గారు  ఇచ్చే  మరమరాలూ, బెల్లం,. పుట్నాలపప్పు  కలిపిన  పెద్ద  పోట్లాము ఎంత  బాగుండేది.  బోలెడన్ని  జాతీయ  గీతాలు  పాడేవారు  పెద్దలు.  ప్రతీ  శుక్రవారం  టీచర్ గారి  అక్క  “టాకు” అనే   (బహుశా పాలగుమ్మి విశ్వనాధం గారి  భార్య అనుక్కుంట, సరిగ్గా  తెలీదు)  ఆవిడ  వచ్చి  ఎంత  బాగా  కధలు  చెప్పేవారో.  ఆవిడా  రాకకి  ఎదురు  చూసే  వాళ్ళం.  ఇలా  సాగింది  గంగా  భవానీ  టీచర్  స్కూల్లో  నా  విద్యాభ్యాసం.  మళ్ళీ  కలుద్దాం..........మీకు  బోర్  కొట్టడం  లేదు కదా?..........