నీటి సన్మానం
అది ఒక సెప్టెంబర్ నెల, స్కూల్ సమయం ఆసన్నమైంది పొద్దున్నించీ సన్న తుంపర.. మేము 5,4 క్లాసులు. (మేము అంటే నేనూ మా చెల్లి) మబ్బు గా ఉంది, చలి గాలి, బహుశా జడి వాన పడే అవకాశం ఉంది.
మేము స్కూల్ కి వెళ్లాలా వద్దా? మానేస్తే బాగుండు అని మనస్సులో. టీచర్ తిడుతారేమోనని భయం మాది.
మా అమ్మా వాళ్ళు పోనీ bad weather holiday ఇస్తారా అని అనుమాన పడుతున్నారు. ఇప్పటిలా ఫోన్ చేసి కనుక్కుందుకు ఫోన్స్ లేవు.
కానీ ఇలాటప్పుడే మనం మన సిన్సియారిటీ చూపించి మార్కులు కొట్టాలి అమ్మ నాన్న దగ్గర! ఏమంటారు. పిల్లలు ఎన్ని ట్రిక్కులు వేస్తారో కదా.
సరే మేము స్కూల్ కి వెళ్తామని గొడవ, వాళ్ళ చేతే ఒద్దనిపించుకుని, కూడా వెడితే పడే మార్కులు ఇంకా ఎక్కువ కదా. మా నాన్నగారు మా ఇద్దరికీ raincoat వేసి oyoma గాముల్లా తాయారు చేసి, (వింతగా) షూ వేసుకుంటే తడిసి పోతాయని చెప్పి చెప్పులేసుకుని బయలుదేరామన్నారు. ఎంతో అవమాన భారంతో అందరూ మమ్మల్ని చూసి నవ్వుతున్నారని అని భావిస్తూ తల వంచుకుని చక చకా అడుగులేసాం.
ఇంతలో చిక్కడ పల్లి మెయిన్ రోడ్ మీద గుల్షన్ రెస్టారెంట్ దగ్గర రోడ్ మీద నీళ్లు వరదలై, నదుల్లా ప్రవహిస్తున్నాయి. దానిలో మా చెల్లి చెప్పు చూస్తుండగా కొట్టుకుంటూ వెళ్లి పోతోంది. దాన్ని పట్టుకుందుకు వంగే సరికి, బాగ్ లోంచి కింద బుక్స్ కింద చిందర వందరగా పడి పోయాయి. ఆ చెప్పు అందుకుందుకు మేము నది లో ఈదాము తెలుసా? మా బుక్స్ నీళ్ళల్లో పడి తడిసి పోయినా, లేఖ్ఖ చేయ లేదు. ఇంతలో పెద్ద పెద్ద తిమింగలాలు మా దగ్గరగా వచ్ఛేయి. మేము వాటిని అవతలికి తోసి పారేశాము.
అప్పుడు మాకు చిన్ని చిన్ని గోల్డ్ ఫిష్లు, బ్లాక్ మాలీలూ, ఫైటర్లూ, గప్పిలూ, కిస్సింగ్ గొర్మీలు అన్నీ వఛ్చి మా ఇద్దరికీ thanks చెప్పి, అప్పటికప్పుడు మాకు సన్మానం చేస్తామని కూర్చున్నాయి. మొదటి సారి సన్మానం అని చాల సంబర పడి, సరే నన్నాము. అంత నీళ్ళల్లోనూ కింద కూర్చోబెట్టి మాకు నీళ్ళల్లో, నీళ్లతో అభిషేకం చేసి, నీళ్ల మాల వేసి, నీళ్ల శాలువా కప్పేరు, తెలుసా?
మేము చాలా ఆనందంగా ఉండగా, ఏయ్ ఎంత సేపా నిద్ర, ఇంక లేవండి అని అని మా మా అమ్మ అరుపు. కళ్ళు నలుపుకుంటూ నెమ్మదిగా పక్క మీంచి లేచాం. వాన లేదూ, పాడు లేదు. మళ్ళీ గంపెడు స్కూల్ బాగ్ బరువు వేసుకుని, చిక్కడ పల్లి నుండి నారాయణగూడా దాకా,స్నానం చేసి, భోజనం చేసి ఏడుపు మొహాలతో బయలుదేరి వెళ్లాం.
ఎందుకూ నవ్వుతున్నారు, అంత నవ్వు వస్తోందా మీకు, మాతో చతురులా మీకు, మాకు ఏడుపుగా ఉంటె?ఫర్లేదు లెండి.
రేపు నవ్విస్తా లెండి ....
.
అది ఒక సెప్టెంబర్ నెల, స్కూల్ సమయం ఆసన్నమైంది పొద్దున్నించీ సన్న తుంపర.. మేము 5,4 క్లాసులు. (మేము అంటే నేనూ మా చెల్లి) మబ్బు గా ఉంది, చలి గాలి, బహుశా జడి వాన పడే అవకాశం ఉంది.
మేము స్కూల్ కి వెళ్లాలా వద్దా? మానేస్తే బాగుండు అని మనస్సులో. టీచర్ తిడుతారేమోనని భయం మాది.
మా అమ్మా వాళ్ళు పోనీ bad weather holiday ఇస్తారా అని అనుమాన పడుతున్నారు. ఇప్పటిలా ఫోన్ చేసి కనుక్కుందుకు ఫోన్స్ లేవు.
కానీ ఇలాటప్పుడే మనం మన సిన్సియారిటీ చూపించి మార్కులు కొట్టాలి అమ్మ నాన్న దగ్గర! ఏమంటారు. పిల్లలు ఎన్ని ట్రిక్కులు వేస్తారో కదా.
సరే మేము స్కూల్ కి వెళ్తామని గొడవ, వాళ్ళ చేతే ఒద్దనిపించుకుని, కూడా వెడితే పడే మార్కులు ఇంకా ఎక్కువ కదా. మా నాన్నగారు మా ఇద్దరికీ raincoat వేసి oyoma గాముల్లా తాయారు చేసి, (వింతగా) షూ వేసుకుంటే తడిసి పోతాయని చెప్పి చెప్పులేసుకుని బయలుదేరామన్నారు. ఎంతో అవమాన భారంతో అందరూ మమ్మల్ని చూసి నవ్వుతున్నారని అని భావిస్తూ తల వంచుకుని చక చకా అడుగులేసాం.
ఇంతలో చిక్కడ పల్లి మెయిన్ రోడ్ మీద గుల్షన్ రెస్టారెంట్ దగ్గర రోడ్ మీద నీళ్లు వరదలై, నదుల్లా ప్రవహిస్తున్నాయి. దానిలో మా చెల్లి చెప్పు చూస్తుండగా కొట్టుకుంటూ వెళ్లి పోతోంది. దాన్ని పట్టుకుందుకు వంగే సరికి, బాగ్ లోంచి కింద బుక్స్ కింద చిందర వందరగా పడి పోయాయి. ఆ చెప్పు అందుకుందుకు మేము నది లో ఈదాము తెలుసా? మా బుక్స్ నీళ్ళల్లో పడి తడిసి పోయినా, లేఖ్ఖ చేయ లేదు. ఇంతలో పెద్ద పెద్ద తిమింగలాలు మా దగ్గరగా వచ్ఛేయి. మేము వాటిని అవతలికి తోసి పారేశాము.
అప్పుడు మాకు చిన్ని చిన్ని గోల్డ్ ఫిష్లు, బ్లాక్ మాలీలూ, ఫైటర్లూ, గప్పిలూ, కిస్సింగ్ గొర్మీలు అన్నీ వఛ్చి మా ఇద్దరికీ thanks చెప్పి, అప్పటికప్పుడు మాకు సన్మానం చేస్తామని కూర్చున్నాయి. మొదటి సారి సన్మానం అని చాల సంబర పడి, సరే నన్నాము. అంత నీళ్ళల్లోనూ కింద కూర్చోబెట్టి మాకు నీళ్ళల్లో, నీళ్లతో అభిషేకం చేసి, నీళ్ల మాల వేసి, నీళ్ల శాలువా కప్పేరు, తెలుసా?
మేము చాలా ఆనందంగా ఉండగా, ఏయ్ ఎంత సేపా నిద్ర, ఇంక లేవండి అని అని మా మా అమ్మ అరుపు. కళ్ళు నలుపుకుంటూ నెమ్మదిగా పక్క మీంచి లేచాం. వాన లేదూ, పాడు లేదు. మళ్ళీ గంపెడు స్కూల్ బాగ్ బరువు వేసుకుని, చిక్కడ పల్లి నుండి నారాయణగూడా దాకా,స్నానం చేసి, భోజనం చేసి ఏడుపు మొహాలతో బయలుదేరి వెళ్లాం.
ఎందుకూ నవ్వుతున్నారు, అంత నవ్వు వస్తోందా మీకు, మాతో చతురులా మీకు, మాకు ఏడుపుగా ఉంటె?ఫర్లేదు లెండి.
రేపు నవ్విస్తా లెండి ....
.
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి