టివి తో మొదటి పరిచయం..

వ్యక్తులతోనే కాదు, వస్తువులతో మొదటి పరిచయాలు గుర్తు చేసుకున్దామనిపించి మొదలెడుతున్నాను, టివి తో మొదటి పరిచయం గూర్చి.

మా స్కూల్లో 8వ తరగతి లో నుండగా మొదటి సారి టివి చూసాము. ప్రేయర్ హాల్ లో టివిని, ఒక కెమెరా పెట్టారు. మేము దాని ముందు నుండి వెళుతూ మా బొమ్మ మేము టివి స్క్రీన్ మీద చూసుకుని సినిమా హిరొయిన్స్, అయిపోయినట్లు, మళ్ళీ అందులో అందులోనే మా లోని లోపాలు (పెద్ద ముక్కు) చూసుకుని బాధ పడిపోతూ, అంతలోనే ఎంత తెల్లగా ఉన్నానో అని సర్ది చెప్పుకుంటూ పిచ్చి పిచ్చిగా ఆనందిన్చాము నేను మా స్నేహితులూ.

83 లో విజయవాడ లో టివి రిలే స్టేషన్ పెట్టేరు. టెస్ట్ సిగ్నల్స్ జరుగుతున్నాయి.
సాయంత్రం అయ్యింది పిల్లల ఆటలయ్యాయి. 7 అయ్యింది ఇంకా పిల్లలింటికి రాలేదు. రోడ్ మీద పిల్లలెోవరూ లేరు. "ఆదిత్యా,కళ్యాణి" అంటూ వెతుక్కుంటుంటే, మా చివరి క్వార్టర్స్ దగ్గర హాల్ అంత నిండి పోయి ఉంది, టివి లో ఎం.ఎస్. గారి "మీరా" వస్తోంది బ్లాకు అండ్ వైట్ టివిలో. నా పిల్లలిద్దరూ టివి స్టాండ్ కాళ్ల దగ్గరా?..... కడుపు తరుక్కు పోయింది. నా పిల్లలు వేరే వాళ్ళింట్లో, అదీనూ టివి స్టాండ్ కాళ్ళ దగ్గరా? వాళ్ళను తిడుతూ తీసుకువచ్చి, మా ఆయనతో టివి కొనల్సిన్దేనని పట్టు బట్టేను. సరే అన్నారు.

ఇక రోజూ కాలేజీ నుండి వస్తూనే "జయా! ఇవాళ "కృషి దర్శన్" చూసాను, చెట్టు మీంచి మావిడి కాయలు ఆకుపచ్చగా గుత్తులు గుత్తులు వేల్లాడుతున్నాయని , ఏనుగులు గుంపులు గుంపులు వేడుతున్నాయని చెప్పి కళ్ళూరిస్థున్నారు.
ఈ లోగా ఒంగోలు నుండి ఒక స్టూడెంట్ వ్చేచ్చిన్ది, ఆ అమ్మాయితో గురువుగారు కలర్ టివి కొంటారట, అనగానే అనవసరంగా, ఎంతో బాగుంటుందండి, మా పక్క వాళ్ళింట్లో ఉంది అంది అంతే! ఇక చూసుకోండి, ఆ అమ్మాయిని "అంటే ఈ చీర ఇదే కలోర్లో,ఒంటి రంగు ఇదే కలోర్లో ఉంటుందా?ఏనుగు ఏనుగు రంగేనా?" అంటూ చంపుకు తినేసాను"

రోజూ నన్ను కూడా సాయంత్రం టివిల షాపల చుట్టూ తిప్పేరు. సరదాగానే చూసాను కానీ ఏమైనా కనిపిస్తే కదా? ప్రసారం టైం కాదాఎను!

.నాలుగు రోజులయ్యాక.. ఈన కొనే బేరం కాదని గట్టి నిర్ణయానికి వచ్చేసాను.

ఇక ఒకరోజు ఉదయం ఇవాళ టివి కొనుక్కోస్తాను 11 గంటలకి" అని చెప్పేరు. తెచ్చినప్పుడు చూడచ్చులే అనుకున్నా. కానీ 11 గంటలకి టివి రెడీ. "కోణార్క్ పుష్పాంజలి కలర్ టివి." ఆ టైములో ఏమీా రాడం లేదు. మధ్యానం 2 గంటలకి కాలేజీ కెడుతూ, "నేను 5 గంటలకి వచ్చి ఆన్ చేస్తాను, నువ్వు పెట్టకని" వెళ్లి పోయారు. వెళ్తూ వెళ్తూ దాని నెత్తిన నాగభూషణం లాగ చాలీ చాలని ఉత్తరీయం కప్పి వెళ్ళేరు దానికి.

కట్ చేస్త ......సాయంత్రం 5. నా క్లాసు అయిపొయింది. చూడాలని మహా ఉబలాటంగా ఉంది. ఆపుకోలేక మాట జవదాటేను. టివి పెట్టగానే " ఆ రోజు శనివారం అవ్వడం వాళ్ళ "రీజినల్ ఫిలిం..అస్సామి ఫిలిం" ఒక తల్లీ కొడుకు తెల్లటి బట్టలు ధరించి, తెల్లటి బంతితో, ఆకుపచ్చటి పచ్చిక బయలుపై, ఆడుకుంటున్నారు. ఇంతలో మా వారు. గబా గబా ఆపేసి, మళ్ళీ ఉత్తరీయం నెత్తిన కప్పేసి ఎరగనట్లు కూర్చున్నా. పైకి వస్తూనే చక్కగా టివి పెట్టి చూద్దామనే ధ్యాస కంటే "పెట్టేవ? పెట్టేవా?" అంటూ అడగడం మొదలెట్టేరు. మహా బుద్ది మంతురాలిలా "నో" అన్నా! మా ఆయనా మజాకా? వెంటనే దాని నెత్తిన చెయ్యి బెట్టి చూసారు! ఇంకేముంది? దొంగ పట్టుబడి పోయింది......

ఇంతకీ చెప్పొచ్చేదేమంటే "ఆ రోజు నాకు ఆ సీన్ కళ్ళల్లో ముద్రించుకు పోయి ఇక వేటిని కళ్ళల్లోకి రానీడం లేదు! ఎలా? ఎం చెయ్యాలబ్బా?" అదీ నా మొదటి టివి పరిచయం.

"నాలుగు రోజుల షార్ట్ నోటీసు లో రేడియో రికార్డింగ్ 5 న అని డేట్ వస్తే వాయిన్చుకోకుండా ఏమిటి యీరాతలు? వెళ్తావా లేదా" అంటున్నారా? వెళ్లి పోతున్నా? మళ్ళీ వస్తాలెండి . ఖంగారు పడకండి.........